Tip 1 diyabetli olguların antropometrik ve metabolik verilerinin geriye dönük değerlendirilmesi

Abstract

Diyabetes Mellitus (DM) insülin salgılanmasında ya da etkisinde yetersizlik sonucu gelişen karbonhidrat, yağ ve protein metabolizması bozukluğudur. DM tek bir hastalık tablosu olmayıp etyoloji, patogenez ve genetik yönden farklılıklar gösteren hastalıklar grubudur. Tip 1 DM çocuk ve adolesanlarda en sık görülen diyabet tipidir. Tip 1 DM'in otoimmünite ile ilişkili olan alt tipi (Tip 1A) olguların %90'ını oluşturmaktadır. Bu çalışmada tip 1 DM tanısıyla takip edilen olgularımızın antropometrik ve metabolik izlem verilerinin geriye dönük değerlendirilmesi yapılmıştır. Çalışmada toplam 90 hastanın verileri incelendi. Kız/erkek oranı eşit bulundu (45 kız, 45 erkek). Hastaların ortalama yaşı 12.1 ± 3.7 desimal yıl (DY) (1.6 ile 19.5 DY); tip 1 DM tanısı alma yaş ortalamaları ise 7.5 ± 3.9 DY olarak hesaplandı. Hastaların izlem süreleri 0.1 yıl ile 16.2 yıl arasında değişmekte olup ortalama izlem süresi 4.5 ± 3.6 yıl olarak bulundu. Olguların başvurudaki boy standart sapma ortalamaları (HSDS) -0.07 ± 1 ve son HSDS ortalamaları -0.4 ± 1 (p < 0.01) olarak hesaplandı. 46 hastanın (%51.1) remisyona girdiği görüldü. Toplam 90 hastanın 14'ü (%15.6) iyi metabolik kontrol, 47'si (%52.2) orta metabolik kontrol, 25'i (%27.7) ise kötü metabolik kontrol grubuna alındı. 4 hastanın ise (%4.4) takip süresinin yetersizliği nedeniyle metabolik kontrol sınıflaması yapılamadı. Eşlik eden diğer otoimmün hastalıklardan 11 hastada (%12.2) otoimmün tiroidit, 1 hastada (%1.1) çölyak hastalığı mevcuttu. Kronik komplikasyon 9 olguda (%10) görüldü. Bunlardan 4'ünde (%4.4) mikroalbüminüri, 1'inde (%1.1) makroalbüminüri, 3'ünde (%3.3) polinöropati ve 1'inde (%1.1) katarakt geliştiği saptandı. Puberte gecikmesi tanısı alan olgu saptanmadı. Sonuç olarak, bölümümüzde düzenli takip ve tedavisi yapılan hastalarımızın literatür verilerine uygun şekilde izlemde büyümelerinde gerilik olduğu, %70'inin iyi-orta metabolik kontrol gruplarında olduğu ve %10'unda kronik komplikasyon geliştiği görüldü. Büyümede görülen gerilemenin metabolik kontrol veya insülin doz ihtiyacı ile ilişkisi bulunamadı ve tıpkı primer hastalıkta olduğu gibi birden çok faktörün katkıda bulunduğu düşünüldü. Bu yüzden, hastaların büyüme hızlarının, metabolik kontrol parametrelerinin ve vücut kitle indekslerinin düzenli olarak izlemi önerilmektedir.