Türk hukukunda mağaraların korunması

Abstract

Ülkemizde bulunan ve 40.000 adet oldugu sanılan dogal magaraların korunmasına yönelik olarak hukukumuzda dogrudan bir düzenleme bulunmamaktadır. Ulusal ve uluslararası düzenlemelerdeki koruma statülerinden, bu alanlar içinde yer almak suretiyle yararlanan magaralar etkin bir biçimde korunamamakta ve mevcut yasal bosluk nedeni ile sürekli artan bir biçimde zarar görmektedirler. Türkiye'nin önemli doga alanları ile kültür ve tabiat varlıkları, ulusal düzenlemeler ile uluslararası düzenlemeler uyarınca farklı koruma statülerinde yararlanmaktadırlar. Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu, Milli Parklar Kanunu, Orman Kanunu, Kara Avcılıgı Kanunu, Su Ürünleri Kanunu ile ilgili yönetmelikler uyarınca koruma statüleri getirilirken; uluslararası alanda da Türkiye'nin taraf oldugu Avrupa'nın Yaban Hayatı ve Yasama Ortamlarını Koruma (Bern) Sözlesmesi, Özellikle Su Kusları Yasama Ortamı Olarak Uluslararası Öneme Sahip Sulak Alanlar Hakkındaki (Ramsar) Sözlesme, Akdeniz'in Kirlenmeye Karsı Korunması (Barselona) Sözlesmesi ve Dünya Kültürel ve Dogal Mirasının Korunmasına Dair Sözlesme uyarınca bazı koruma statüleri iç hukukumuzda yer almaktadır. Ülkemizdeki dogal magaraların korunması bakımından, ulusal ve uluslararası düzenlemeler dolaylı bir koruma saglayabilmektedirler. Bu düzenlemeler ve düzenlemelerin yetkili kıldıkları makamlar yetersiz kalmakta, magaraların korunması için "Magara Koruma Yasası"nın hazırlanarak hayata geçirilmesi gerekliligi ortaya çıkmaktadır.