Nanopartikül içerisine kapsüle edilen doksorubisin ve epoksomisin kombinasyonunun meme kanseri hücrelerine olan sitotoksik etkileri

Abstract

Amaç: Nanopartiküller (NP) içinde kapsüllenmiş kemoterapötik ilaçların doğrudan tümörlere ulaşması amacıyla meme kanserinde kullanılmaktadır. Bu yolla, normal hücrelerde ilaçların sitotoksik etkileri azaltılır ve kanser hücrelerinde ilaç direnci engellenir. Bu çalışmanın amacı, kemoterapötik maddeleri kapsülleyen NP'leri sentezlenerek kanser ve normal hücreler üzerindeki sitotoksik etkilerini araştırılmasıdır. Yöntem: Doksorubisin (Dox) ve/veya Epoksomisin (Epo) yüklü Poli (laktik-ko-glikolik asit) (PLGA) NP'leri, modifiye o/o/w çift emülsiyon faz ayırma yöntemi kullanılarak hazırlandı. Sentezlenen NP'lerin fiziko kimyasal özellikleri, zetasizer ile boyut analizi ve zeta potansiyeli, taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile parçacık morfolojisi, termogravimetrik analiz (TGA) ile ağırlık kaybı, diferansiyel tarama kalorimetresi ile enerji değişimi (DSC) ve Fourier dönüşümü kızılötesi spektroskopi (FTIR) ile kimyasal bağ analizleri kullanılarak belirlendi. Ayrıca, sentezlenen NP'lerin sitotoksisite, apoptozis, apoptotik yollar ve ilaç direnci üzerindeki etkileri meme kanseri hücreleri (MCF-7) ve normal hücreler (HUVEC) kullanılarak oluşturulan in vitro hücre kültürleri modellerinde araştırıldı. Bulgular: Nanopartikül karakterizasyon analizleri Dox ve/veya Epo'in NP'ler içindeki varlığı başarıyla yüklenebildiği kanıtladı. Dox ve Epo yüklü NP'ler, serbest Dox ve Epo' den MCF-7 hücrelerine karşı daha sitotoksik olurken, normal HUVEC hücrelerine karşı serbest Dox ve Epo' e göre daha az sitotoksik olduğu bulundu. Sonuç olarak, Dox ve Epo yüklü NP'ler ilaç direncini azaltarak MCF-7 hücrelerinin sitotoksisitesini, apoptozisini, apoptotik yolların aktivasyonunu arttırdı. Sonuç: İlaç kombinasyonlarını (Dox ve Epo) kapsayan nanopartiküller, çoklu ilaç direncinin ve normal dokulara toksisitenin üstesinden gelmek için klinikte potansiyel bir tedavi olarak uygulanabilir.