Tümör progresyonunun önlenmesi için prostat kanseri hücrelerinde, PKC ve PKC’ nun CDME tarafından kontrolü

Abstract

Prostat kanserinin moleküler temeli, tümör baskılayıcı pro-apopototik bir protein olan PKC?'nın inaktivasyonu ile ve büyümeyi indükleyen onkojenik bir protein olan PKC?'nın aktivasyonu ile kuvvetle ilişkilidir. Çünkü kanserde bozulan oksidatif şartlar, sisteince zengin olan her iki PKC izozimini öncelikli olarak hedef alarak yapılarında değişikliğe neden olur. Tiyol antioksidanların disülfid formları, S-sisteinilasyon mekanizması aracılığıyla (PKC-S-S-Cys) PKC izozimleri ile ilişkiye girerek aktivitelerinde belirgin değişikliklere yol açar. Çalışmamızda, sistinin metabolik bir prekürsörü olan sistin dimetil estere (CDME) cevaben gelişen PKC? ve PKC? oksidatif regülasyonunun farklı prostat kanseri hücrelerinde incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, kontrol hücresi olan RWPE-1'de (nontümörijenik prostat epitelyum hücre dizisi) ve prostat kanser hücreleri olan LNCaP'de (androjen-bağımlı prostat kanseri hücre dizisi) ve PC3'de (androjen-bağımsız prostat kanseri hücre dizisi); ileri analizler için uygulanacak CDME dozunu seçmek amacıyla WST-8'in formaza indirgenmesi temeline dayanan hücre sitotoksisite deneyi, CDME muamelesini takiben hücre içi sistin düzeylerini ölçmek için radyoaktif sistin bağlayıcı protein (CBP) analizi, CDME-indüklü apoptozisi değerlendirmek için DNA fragmantasyonu ve Kalsein-AM deneyleri, PKC? ve PKC? enzim aktivitelerini tayin etmek için nonradyoaktif analiz ve protein ekspresyonlarını göstermek için ise western blot deneyleri yapıldı. Bulgularımız, doz artışına paralel olarak 0.5mM ve 5mM CDME'nin, önce hücre içi sistin düzeylerini takibinde de özellikle prostat kanseri hücrelerinin apoptozisini arttırdığını göstermiştir. CDME'nin bu etkisini ise PKC? aktivasyonu ve PKC? inaktivasyonu üzerinden gerçekleştirdiğini saptadık. Ayrıca, PKC? genine spesifik küçük interferans RNA (siRNA) ile yapılan analizler PC3 hücrelerinin ölümünün PKC?'ya bağımlı olduğunu ifade etmiştir. Kontrol hücreye kıyasla özellikle prostat kanseri hücrelerinde gözlemlediğimiz bu sonuçlar, CDME'nin prostat kanseri tedavisinde kullanılacak olası terapötik ajanlardan biri olabileceğini göstermektedir.