1990 sonrası Türk resim sanatında peyzaj soyutlamalarında sanatçı psikolojisi

Abstract

Doğa kendini sürekli değiştiren ve yenileyen, insani faktörlerin etkin olmadığı etrafımızı çevreleyen varlığın tamamını kapsamaktadır. Soyutlama ise sanatçı tarafından seçilen formun ilk hali, yalınlaştırması veya değişime uğratmasıdır. Doğa gerçek dünyanın kendisini oluşturduğu için, birçok sanatçı tarafından tarihin ilk zamanlarından günümüze kadar soyutlanarak resmedilmiştir. Soyut peyzaj konusunu ele alan günümüz sanatçıları hayal güçleriyle konuyu zamanın ötesine götürebileceklerini ortaya koymuşlardır. Bu tez çalışmasında günümüz sanatçılarının eserlerinde önce psikoloji-sanat ilişkisine, yaratıcılığın ortam ve şartlarına daha sonra peyzaj resmine yönelik soyutlama eğilimlerine ve bu soyutlama sürecin onları etkileyen psikolojik çevresel etkenler incelenmiştir. Bu bağlamda uygulama çalışmaları kapsamında ürettiğim yarı lirik soyut peyzaj resimleri, günümüz Türk ressamlarının eserleriyle ilişkilendirilerek doğayı yapısal açıdan çözümlemeyi amaçlayan bir anlayışın ürünleridir.