Özet:
Periferik sinir hasarı sonrası fonksiyonel iyileşme travmanın doğasına, lokalizasyonuna ve şiddetine bağlıdır. Bir sinir hasarlandığında cerrahi tamirin ana amacı sinir uçlarının uç uca getirilmesidir. Sinir greftleri genellikle ekstremite, baş ve boyunun deri dallarından elde edilir. Çoğunlukla, n. suralis, n. auricularis magnus, n. radialis'in ramus superficialis'i, n. cutaneus antebrachii medialis, n. cutaneus brachii medialis, n. cutaneus femoris posterior, n. cutaneus femoris lateralis, n. cutaneus antebrachii lateralis, n.ulnaris'in ramus superficialis'i, n. peroneus superficialis donör sinir olarak kullanılır. N. suralis ve n. auricularis magnus gibi donör sinirlerin histolojik analizi konusunda çalışmalar yapılmış olmasına rağmen diğer potansiyel donör sinirler ile ilgili kısıtlı çalışmalar mevcuttur. Bu nedenle, çalışmamızda periferik sinir cerrahisinde kullanılan donör sinirlerin sinir lifi sayısı, fasikül sayısı, total bağ dokusu alanı, total fasikül alanı, fasikül alanı, bağ dokusu alanı oranının tespit edilmesi amaçlanmıştır. 13 kadavranın 12'şer donör siniri bu çalışmaya dahil edilmiştir. Doku örnekleri rutin histolojik doku takibi sonrası parafine gömüldü ve 5 ?m kalınlığında kesitler alındı. Kesitler hematoksilen-eozin, Masson-Tricrome, Woelke myelin boyası ile boyandı. Preparatlar görüntü analizi ile incelendi. Donör sinirlerin histolojik ve morfometrik özelliklerinin bilinmesinin hasarlı sinirin cerrahi tedavisinde uygun donör sinirin seçilmesinde yararlı olacağını düşünüyoruz.
