Özet:
Bu çalışma kapsamında GBM tanısı alıp, Bevacizumab kullanan hastalarda p53 mutasyonu, MGMT metilasyonunun anti-anjiyogenik tedaviyi belirlemedeki prediktif önemini değerlendirme amaçlanmaktadır. Yöntem: 2008-2015 yılları arasında Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde Glioblastoma multiform histopatolojik tanısını alan, Tıbbi Onkoloji Polikliniğine başvuran ve Irinotekan ile kombine Bevacizumab tedavisi gören olgular retrospektif olarak gözden geçirildi, 27 olgu dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet ve sağ kalım süreleri araştırıldı. Pyrosekans yöntemi ile MGMT metilasyonu araştırıldı. Yüksek Çözünürlüklü Erime Analizi ile TP53 mutasyonu tarandı. Bulgular SPSS ver.18 programı ile değerlendirildi. Bulgular: Olguların 12 (% 44,4)'sinde metile MGMT, 15 (% 55,6)'inde unmetile MGMT DNA'sı saptandı. Metile olguların unmetile olgulara göre daha uzun süre yaşadığı gözlendi (p=0,047). Olguların 10'unda TP53 mutasyonu saptandı. Mutasyonlu ve mutasyonsuz olguların sağ kalım süreleri arasında bir farklılık saptanmadı (p=0,080). Sonuç: Bu çalışmada Bevacizumab kullanan GBM hastalarında MGMT metilasyonu tespitinin prediktif olarak önem taşıdığı saptandı. Ancak TP53 mutasyonu bulgularına göre, prognostik veya prediktif olarak bir fark ortaya çıkarmadığı görüldü.
