Özet:
Birçok ülke dil öğretimi politikalarını değiştirdi ve İngilizce öğrenmeye başlama yaşını ilkokula indirdi. Türkiye'de İngilizce 2012 yılından beri ilkokul öğrencilerine zorunlu ders olarak öğretilmektedir. Ancak bu eğitimsel reform o kadar hızlı gerçekleşti ki genç öğrenen İngilizce öğretmenleri yeni müfredatı uygulamada birsürü zorlukla karşılaştılar ve bu zorlukları otoritelerle paylaşma fırsatı pek bulamadılar. İşte bu sebeple bu çalışmanın amacı çocuklara yabancı dil öğretimi dersinde İngilizce öğretmenlerinin başarılı öğretimini engelleyen onları hayal kırıklığına uğratan deneyimlerini veya gerçekliklerini ortaya çıkarmaktır. Bu amaç doğrultusunda nitel bir araştırma modeli uygulanmıştır. Veri toplamak için, alan uzmanlarının görüşlerini ve pilot çalışmanın geri bildirimlerini dikkate alarak, ilgili literatur araştırılarak veri toplama aracı olarak 20 açık uçlu sorudan oluşan yarı yapılandırılmış bir görüşme formu geliştirilmiştir. Kepez ilçesinde bulunan 14 ilkokul İngilizce öğretmeni ile görüşülünmüş ve toplanan veriler NVivo yazılım programı ile analiz edilmiştir. Analizden çıkan kodlar tematik analiz yöntemine göre rapor edilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre ayrı İngilizce dersliği eksikliği, küçük sınıf ebatları, kalabalık sınıf mevcutları, rahat olmayan sınıf mobilyaları, teknolojik materyallerin eksikliği, devlet ders kitaplarının karmaşık içeriği, okul yönetimi ve ebeveyn desteğinin eksikliği, İngilizce dersi saatinin sınırlı olması ve İngilizce dersi öğretmenlerinin eğitimsel geçmişinin verimsiz olması katılımcı öğretmenlerin başarılı öğretimini engelleyen yıldırıcı deneyimler / gerçeklikler olduğu barizdir.
