Özet:
Aile, toplumun en önemli yapı taşı olan, fert ve toplum için kendisinde taşıdığı fonksiyonlar sebebiyle yeri doldurulamaz ve alternatifi olmayan bir müessesedir. Aile kavramını bu denli önemli kılan ise neslin korunması ve eğitilmesi faaliyetlerini bünyesinde taşımasıdır. Neslin eğitilme süreci ailede başlamakta ve bireyin kalıtımsal yönden sahip olduğu özelliklerini ne kadar geliştireceği, nasıl şekillendireceği gibi pek çok değişken aile ortamındaki tecrübelerinin bir yansıması olmaktadır. İlk ve temel öğrenmelerin çocukluk döneminde gerçekleşmesi ise ailede verilen eğitimin önemini artırmaktadır. Bu bilgiler ışığında araştırmanın amacı, ailelerin ortaokul çağındaki çocuklarının din eğitiminde karşılaştıkları problemlerin tespit edilmesidir. Buradan hareketle araştırmada, ebeveynlerin çocuklarının dini gelişimlerini desteklemek için neler yaptığını ortaya koymak, kendilerini yetersiz hissettikleri ve zorlandıkları hususları tespit etmek, çocuklarına din eğitimi verirken etkili olan aktörlere bakış açılarını ve beklentilerini ortaya çıkarmak hedeflenmiştir. Araştırmanın kuramsal çerçevesinin hazırlanmasında literatür taraması yöntemi kullanılmıştır. Ardından konuyla ilgili olarak 20 aile ile yarı yapılandırılmış görüşme gerçekleştirilmiş ve elde edilen veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma neticesinde; ebeveynlerin çocuklarına din eğitimi vermelerinin her boyutuna büyük önem verdiği görülmüştür. Ailelerin çocuklarının din eğitimi sürecinde zorlandıkları alanların ise, ibadet alışkanlığı kazandırma, arkadaş seçme, sosyal medyada çok vakit geçirme, iletişim becerileri konusunda yetersiz kalma gibi noktalarda yoğunlaştığı tespit edilmiştir. Araştırmanın önemli bulgularından birisi de ebeveynlerin çocuklarının dini gelişimlerine ait sorumluluklarının farkında olmaları fakat bu gelişimi desteklemek için ne yapacaklarına dair kendilerini yetersiz hissetmeleridir.
