Özet:
Ağlama, genellikle bir olay karşısında kontrolü kaybetme, zayıflık ve yetersizliğin göstergesi olarak değerlendirilebildiği gibi güçlük yaşatan yaşam olayları karşısında bir başetme yolu olarak da kullanılabilmektedir. Ağlama; hasta olma, kayıp, korku, ağrı, hayal kırıklığı, depresif duygulanım ve yardım görememe gibi birçok nedene bağlı olarak görülebilir. Bireylerin rahatlıkla ağlayabildikleri yerlerden olan hastanelerde ağlama davranışı sık karşılaşılan bir durumdur. Genellikle hasta ve hasta yakınları ile birlikte uzun zaman geçiren ve yoğun bir öğrencilik yaşamı olan tıp ve hemşirelik öğrencileri sıklıkla hasta birey ve yakınlarının ağlama davranışlarıyla karşılaşmakta ya da kendileri bu davranışı sergilemektedirler. Bu çalışma, Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin (130 öğrenci: 90 Tıp Fakültesi, 40 Hemşirelik Bölümü) klinik uygulamalarda kendi ağlama deneyimleri ve ağlayan hastaya yaklaşımlarını belirlemek amacı ile tanımlayıcı olarak planlanmıştır. Yapılan bu çalışmanın sonucunda, Tıp Fakültesi öğrencilerinin %32,2'si, Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %52,5'inin hastanede ağladığı belirlenmiştir. Ağlayan öğrencilerin %89,8'inin kız, %10,2'sinin ise erkek öğrencilerden oluştuğu görülmüştür. Ağlayan Tıp Fakültesi öğrencilerinin %37,9'u "hastane dışında", Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin ise %38'i "hemşire odasında" ağladığını ifade etmişlerdir. Tıp Fakültesi öğrencilerinin %66,7'si "hastanın durumunun kötü olması", Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %60'ı "uygulamanın kötü geçmesinden" dolayı ağladıklarını belirtmişlerdir.Tıp Fakültesi öğrencilerinin %77,8'i, Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %87,5'i hastanede ağlayan bireyle karşılaştıklarını ifade etmişlerdir. Ağlayan hastaların ağlama nedenlerinin, ağrı, çaresizlik, korku vb. olduğu görülmüştür. Tıp Fakültesi öğrencilerinin % 75,3 'ü ağlamanın "umutsuzluk", Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %94,1 'i ise rahatlama olduğunu belirtmişlerdir. Ağlama ile ilgili bilgi alan öğrencilerin ağlamayı normal bir davranış olarak gördükleri, kendi ağlamaları ve ağlayan hasta ile daha kolay ve uygun başedebildikleri görülmektedir. Bu araştırmadan elde edilen sonuçlara yönelik uygun önerilerde bulunulmuştur.
