Özet:
Arıtma çamurları içerdiği organik madde yükü sebebiyle mikroorganizmaların çoğalarak hastalıkların yayılmasına, stabilize hale getirilip susuzlaştırılmadığında yüzey ve yeraltısularına sızarak kirliliğe sebep olabilmektedir. Bunun yanı sıra istenmeyen kokuların oluşmasına, çürüme, bozulma gibi zararlara da yol açabilmektedir. Bu gerekçeler göz önüne alındığında arıtma çamurlarının stabilize hale getirilmesi bir zorunluluk arz etmektedir.Arıtma çamurlarının stabilizasyonu için birçok yöntem mevcuttur.Biyolojik stabilizasyon yöntemlerinden biri aerobik stabilizasyondur. Yürütülen çalışma kapsamında, ototermal termofilik koşulların sağlanması ve yüksek stabilizasyon verimine ulaşılabilmesi için uygun ön çökeltim ve son çökeltim çamur karışım oranı ile en uygun başlangıç katı madde miktarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Farklı çamur karışım oranları ve farklı katı madde yüklemeleri ile yürütülen aerobik stabilizasyon deneyleri sonucunda, yüksek katı madde yüklemesi ve yüksek oksijen sağlanmasının ototermal koşulları sağlamak için yeterli olmadığı belirlenmiştir. Ancak, yüksek katı madde yüklemesinin stabilizasyon verimini arttırdığı gözlenmiştir. UKM giderimi ve çürütülmüş çamurun susuzlaşma özelliklerinin belirlenmesi ile en uygun çamur karışım oranı %25 ön çökeltim ve %75 son çökeltim çamuru olarak belirlenmiştir. Bu çamur karışım oranında çamur bekletme süresi uygulanarak aerobik stabilizasyon sisteminin yarı kesikli olarak işletilmesinin stabilizasyon verimine etkisi araştırılmıştır. UKM giderim verimi ve susuzlaşma özelliklerinin birlikte incelenmesi sonucunda %25 oranında ön çökeltim çamuru içeren çamur ile 20 günlük çamur bekletme süresinin uygulanmasının en uygun stabilizasyon koşulları olduğu belirlenmiştir.
