Özet:
Futbolun doğası gereği sporcular oyun içerisinde stabil olmayan bir dizi hareketler gerçekleştirmektedir. Bu bağlamda denge becerisi futbolcuların performans gelişimi bakımından önemlidir. Bu çalışmanın amacı, denge antrenmanlarının futbola özgü teknik beceriler üzerine etkilerinin incelenmesidir. Yöntem: Araştırmaya 1. amatör ligde mücadele eden 22 erkek amatör futbolcu ''Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu'' doldurtularak katıldılar. Katılımcılar rasgele olarak Denge Antrenmanı Grubu (DAG) ve Klasik Futbol Antrenmanı Grubu (KAG) şeklinde ikiye ayrıldı. Tüm katılımcıların antrenman dönemi başlamadan önce yaş, boy, vücut ağırlığı gibi fiziksel özellikleri yanında flamingo denge, yıldız denge, Yeagley (Top sektirme), Mor– Christian futbol genel yetenek (Top Sürme, şut atma ve kısa mesafe pas) ve uzun mesafe pas testleri uygulandı. KAG grubuna 6 haftalık klasik futbol antrenmanı protokolü uygulanırken, DAG grubuna ise ek olarak denge antrenmanları yaptırıldı. Her iki antrenman grubunun total antrenman yükleri eşit olacak şekilde ayarlandı. Verilerin analizi SPSS 20 istatistik programında p<0.05 anlamlılık derecesine göre değerlendirildi. DAG ve KAG gruplarının ön-test, son-test değerleri kaydedilerek, normal dağılım gösteren verilere "Paired Samples ve Independent Samples Testi" normal dağılım göstermeyenlere "Wilcoxon ve Mann Whitney Testi" uygulandı. Bu çalışmanın sonucunda araştırmada uygulanması planlanan denge antrenman yöntemlerinin futbolcuların teknik becerilerini, dominant ve nondominant bacaklarda geliştireceği hipotez edildi. Bulgular: Bu çalışmanın sonucunda araştırmada uygulanan denge antrenmanı yöntemlerinin futbolcuların teknik becerilerini dominant ve nondominant bacaklarda geliştirdiği ve istatistiksel açıdan da anlamlı bir fark olduğu görüldü p<0,05). Sonuç: Çalışmamızda elde ettiğimiz bulgular sonucunda kullanmış olduğumuz denge antrenman yönteminin; araştırma grubunun hem denge becerilerini hem de teknik becerilerini dominant ve nondominant bacaklarda geliştirdiği ve bu gelişimin ise istatistiksel açıdan anlamlı bir gelişim olduğu görülmüştür.
